Delhi en Rishikesh

Jeej ik heb mijn stek gevonden! Hier hoef ik nooit meer weg. Helaas voor mij ben ik dat al als je dit leest. Ik wilde de avond hiervoor een bus nemen naar Manali toen een wederom doorgewinterde hippie (Alvaro uit Duitsland diese mal) zat te vertellen over een paradijs in de bergen, op loopafstand!

Dus vandaag geen bus maar een wandeling omhoog van 4 uur. Geen mens tegengekomen en nu zit ik boven op een berg in de buurt van rishikesh. Er staan een paar rieten hutjes en ik heb geloof ik een all-in pakket voor 12 euro per dag bij mijn gastheer Sonjo. Hij spreekt geen Engels dus weet het niet helemaal zeker. Het is zo mooi hier poeh. Ik was ook wel toe aan een stukje afzondering, er gebeurd teveel om op te noemen.

Na hampi ben ik naar Delhi gereisd voor holi, het feest van de kleuren om de lente in te luiden. De eerste dag met Satomi en Christine naar mathura geweest om het traditioneel te vieren. Op de heenweg kidnapte de buschauffeur ons 50km door niet te melden dat we eruit moesten, dit om ons mee te laten doen met hun betaalde tour door agra (alladin, Taj mahal) dat zaten wij niet op te wachten dus na de taj mahal bij de lunch vanaf een dakterras te hebben bekeken hebben we een uber gepakt terug naar mathura. Daar een mooi feest gevierd. Indiërs zijn over het algemeen heel vriendelijk maar ze lieten zich hier niet van een beste kant zien want als je even niet oplet werden ze handtastelijk naar de meiden. Bizarre gewoonte, vooral Christine was helemaal klaar met iedereen aan het eind van de dag. Dat einde duurde wel wat langer want de terugwegbus kwam niet dus stonden we in het donker langs de snelweg met nog 150km te overbruggen. Maar dit is India dus uiteindelijk stopt er een bus die ons na wat onderhandelen voor 3 euro meenam naar Delhi.

De volgende dag weer holi maar nu in de vorm van een festival. We gaan met het hele hostel en beginnen de dag met een bang lassi, een vreemde dag werd het. Daarna was ik twee dagen ziek, maar ik wilde graag weg uit Delhi dus bibberend in de bus naar rishikesh.

De eerste dag wat mensen leren kennen om vervolgens twee dagen nog zieker te zijn. Als ik helemaal leeg die avond mijn nieuwe vrienden (ik weet de namen) spreek vragen ze me mee op hike naar het hooggebergte. Dat is precies wat ik wil maar ik ben niet zo fit. Omdat we eerst nog een dag moeten reizen besluit ik maar gewoon mee te gaan.

Het werd een magisch avontuur met Noi, Zane en khan en Emilia. Allemaal arm dus ik heb gezien hoe echt afdingen werkt, elk dubbeltje letterlijk. Geen gids, geen goeie schoenen en niemand die echt een goed verhaal had wat we gingen doen maar alles ging met de flow. Life takes care of life. De heenweg was een verschrikking ik dacht 6 uur maar het was eerder 12. Zandwegen, stuiteren, tegenliggers, afgronden en overal gaten in de afrastering wat sterk doet vermoeden dat er ooit iemand de diepte in is gegaan.

Bij aankomst 3 km omhoog lopen om op 2500 meter onze eerste slaapplek te pakken. Met 5 in 1 bed met van die megadikke dekens tegen de steenkou. De dag erna lopen we 16 km over een bergkam en een bos waar een agressieve beer bleek te wonen. Op de eerste meters na geen mens gezien 8 uur lang! (dus ook:gelukkig de weg niet kwijtgeraakt) supermooi landschap.

Dag 2: 4 uur klimmen naar de top van de chandrashila (4000 meter) , we hadden die middag ervoor al de eerste stukken door het ijs heen gelopen en we snapten waarom mensen zeiden dat het gevaarlijk was zonder gids. Omdat het nog zo vroeg in het seizoen was was het ijzig. Op sommige stukken stonden we minutenlang stil tegen de steile wand op zoek naar de juiste route zonder 100 meter terug te glijden. Op de top werden we getrakteerd op een uitzicht op de hele great Himalayan range of zoiets met de nanda devi van 7800 meter vlakbij, wow.

Doordat de sneeuw tegen de middag zachter was geworden was afdalen een kwestie van glijden alleen had ik na een paar honderd meter zulke koude voeten dat ik me zorgen ging maken. Na twee uur op een rots in de zon op te warmen moesten we verder want het weer leek ook minder te worden, hmm. Ik ben dus als een malle naar beneden gegaan maar toen het water in mijn schoenen uiteindelijk lekker warm werd kon ik wel weer ontspannen, geen frostbite voor mij vandaag.

Beneden konden we in een bob Marley guesthouse slapen in de woonkamer met een vuurtje erbij en alles, Bob zorgde goed voor ons, helemaal perfect.

Terug in rishikesh nog een dag lang gedacht dat kahn en Emilia  Bonnie en Clyde waren. Die lieten niks meer van zich horen  en hadden van mij en Zane geld geleend. Grappig om zo op pad te zijn met mensen die je niet kent, je weet 't nooit. Maar ze hadden ff 24 uur voor zichzelf genomen en stonden ineens weer op de stoep.

Na dit avontuur is iedereen zijn eigen weg weer ingeslagen en mijn weg ging de berg op!